Obliczanie siły wypadkowej - przypadek 3

Siły składowe są skierowane pod kątem względem siebie

Załóżmy, że początkowo mamy dwie siły: F1  i F2, które mają różne kierunki. Mogą też różnić się wartościami.

Znajdziemy ich siłę wypadkową.

W tym celu.

1. przesuniemy drugi wektor (równolegle) tak, aby jego początek pokrył się z końcem pierwszego wektora (stosujemy tzw. metodą trójkąta).

2. Narysujemy siłę wypadkową, która będzie miała początek w początku pierwszego wektora i koniec, w końcu drugiego wektora

Z tej konstrukcji widać, że w takim przypadku długość wektora siły wypadkowej zależy od długości wektorów składowych w sposób dość skomplikowany. W szczególności nie jest ona najczęściej ani sumą, ani różnicą długości wektorów składowych:

Obliczenia na liczbach

Długość wektora siły wypadkowej jest tu funkcją zależną od kąta pomiędzy wektorami sił F1  i F2. Można ją obliczyć z twierdzenia kosinusów.